Historia akupunktury
Leczenie techniką akupunktury rozpoczęło się już w starożytnych Chinach. Istnieją jednak dowody, iż tę metodę stosowano już w okresie epoki kamienia gładzonego, ponieważ odnaleziono kamienne igły z tamtego okresu które były używane do zabiegów. Według chińskiej legendy, narodziny akupunktury zawdzięczać można chińskim wojownikom, którzy zaobserwowali, że uciążliwy ból znika po tym jak zostają zranieni przez strzałę z łuku. Od tego momentu zaczęto wierzyć w istnienie specjalnych punktów na ciele dzięki którym można zwalczać ból. Początkowo do tego służyła oes metoda, czyli do niwelowania bólu, jednak z czasem zaczęto traktować ją jako sposób na leczenie chorób. Duże znaczenie akupunktura odgrywała za czasów panowania Żółtego Cesarza Huang Ti. Jego największym zainteresowaniem była medycyna, prowadził wiele rozmów na jej temat aż w końcu wprowadził zakaz stosowania lekarstw zatruwających w jego mniemaniu organizm i zażyczył, aby ludzie leczeni byli tylko poprzez nakłuwanie cienkimi igłami. Zasady te przestały obowiązywać w chwili przejęcia władzy przez kolejnego cesarza, jednak mimo to, poparcie dla stosowania akupunktury nie zmalało. Zaczęły pojawiać się igły z kości, bambusa, następnie popularne stały się igły wykonywane z brązu, żelaza czy stali i na końcu igły złote i srebrne, jednak one przeznaczone były początkowo tylko dla cesarzy i wysokich dostojników .
Akupunktura nie przestała się rozwijać, a znaczącym momentem były czasy związane ze znawcą tej metody a mianowicie, lekarzem Hua To. Dzięki niemu, owa technika niekonwencjonalna znalazła zastosowanie jako znieczulenie podczas operacji. Dalszy rozkwit akupunktury nastąpił za czasów panowania dynastii T'sin. W tym czasie powstała książka zawierająca wszystkie informacje na temat tej metody leczenia i była ona później inspiracją do powstawania wielu prac naukowych. Z czasem zaczęły powstawać kolejne książki, a także specjalne wydziały które nauczały o akupunkturze.
Okres świetności i rozkwitu zakończył się w momencie przejęcia tronu przez dynastię Ts'ing która zakazała praktykowania takiego sposobu leczenia. Były jednak osoby, które nadal w ten sposób się leczyły, gdyż miały do akupunktury ogromne zaufanie. W okresie Chińskiej Republiki Ludowej przywracanie do zdrowia za pomocą ukłucia igłami dwukrotnie było zakazywane, a protesty ludności nie miały znaczenia. Dopiero po wygranej rewolucji w trakcie której akupunktura odebrała duże znaczenie w życiu żołnierzy,władze zmieniły swój sceptyczny stosunek i uznały oficjalnie tę metodę jako jedną z technik leczenia.
Z roku na rok akupunktura odgrywała w Chinach coraz ważniejszą rolę w medycynie i znalazła się w programie nauczania w szkołach medycznych, a dziś stosuje się ją w każdej placówce ratującej zdrowie człowieka.
Akupunktura nie przestała się rozwijać, a znaczącym momentem były czasy związane ze znawcą tej metody a mianowicie, lekarzem Hua To. Dzięki niemu, owa technika niekonwencjonalna znalazła zastosowanie jako znieczulenie podczas operacji. Dalszy rozkwit akupunktury nastąpił za czasów panowania dynastii T'sin. W tym czasie powstała książka zawierająca wszystkie informacje na temat tej metody leczenia i była ona później inspiracją do powstawania wielu prac naukowych. Z czasem zaczęły powstawać kolejne książki, a także specjalne wydziały które nauczały o akupunkturze.
Okres świetności i rozkwitu zakończył się w momencie przejęcia tronu przez dynastię Ts'ing która zakazała praktykowania takiego sposobu leczenia. Były jednak osoby, które nadal w ten sposób się leczyły, gdyż miały do akupunktury ogromne zaufanie. W okresie Chińskiej Republiki Ludowej przywracanie do zdrowia za pomocą ukłucia igłami dwukrotnie było zakazywane, a protesty ludności nie miały znaczenia. Dopiero po wygranej rewolucji w trakcie której akupunktura odebrała duże znaczenie w życiu żołnierzy,władze zmieniły swój sceptyczny stosunek i uznały oficjalnie tę metodę jako jedną z technik leczenia.
Z roku na rok akupunktura odgrywała w Chinach coraz ważniejszą rolę w medycynie i znalazła się w programie nauczania w szkołach medycznych, a dziś stosuje się ją w każdej placówce ratującej zdrowie człowieka.